Bankalar, hatırı sayılır miktarda altınları olmasına rağmen bunları altınla iştigal eden firmalara kredi olarak vermek konusunda isteksizler. Mayıs itibarıyla pasifinde 463 ton altını olan bankaların sektöre verdiği altın kredisi 15 ton civarında.
Bir yanda krediye muhtaç, ihracat yapmak isteyen, büyümek isteyen, İtalya, Çin gibi ülkelerle rekabetçi olmak isteyen, altın yatırımcısının talebini karşılamak için yurtdışına milyarlarca dolar gönderip oradan altın getirten altın sektörümüz, diğer yanda ise kucağındaki yaklaşık 500 ton altınla ne yapacağını bilemeyen, altını âtıl varlık olarak tanımlayan bir bankacılık sektörü var.
Bankaların, gelirini-giderini, borcunu-alacağını altına endeksleyip altın cinsinden takip eden sektöre altın kredisi vermek istememesinin başında altın sektöründeki firmaları tanımamaları yatıyor. Kayıtdışılığın zirve yaptığı sektörlerin başında gelen kuyumculuk sektöründe hiçbir firma göründüğü gibi olmayabilir. Duvarındaki vergi tabelasında "matrahsız" yazan 2 elemanın çalıştığı minik bir dükkanda patron 300 kilo sermaye altınla (700-800 milyon TL) muhteşem işler yaparken yan tarafındaki önünde son model aracı park edili 15 kişinin çalıştığı ihtişamlı dükkandaki patron batık ve yarın dükkanı açmamaya karar vermiş biri olabilir.
Dolayısıyla gelir tablosunu bilançosunu analiz edelim, nakit akışı borçluluk oranına bakalım, iş planı pazardaki durumu nedir vb gibi pek çok sorunun cevabı yok altın sektöründe.
Daha fenası, istihbarat personeli sektördeki diğerlerinden bilgi almaya çalıştığı zaman da karşısına çıkan bilgi verecek kişinin ya diğer kişinin firmanın büyümesini istemeyen sevmeyeni ya da can ciğer kuzu sarması seveni çıkması olasılığı epey yüksek.
Velhasıl, yıllardır, çalıştırdığı 1 adet tezgahtarı kadar vergi vermeyen firmalarla dolu altın sektörü bankalardan kredi istiyorsa, kayıtdışılıktan çıkmalı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder